Kuratorka: Marta Smolińska

Grupę Urban Art tworzy dwójka artystów: Anne Peschken i Marek Pisarsky. Powstała w 1985 roku, a przedmiotem jej zainteresowania od 2005 roku jest sztuka zaangażowana społecznie. W 2005 roku rozpoczęto długoletni projekt – było nim otwarcie firmy Globalpix. Tenże projekt miał być przede wszystkim działalnością prospołeczną, praktyczną, miał dawać zatrudnienie i możliwość zdobycia kwalifikacji lokalnej społeczności. Towarzyszyła mu jednak działalność artystyczno-produkcyjna – recycling nadprodukcji artystycznej i tworzenie pixlowych obrazów, do których wykorzystywano zużyte płótna malarskie. Obrazy nawiązują do sztuki neoimpresjonistów, konstruktywistów oraz do pop-artu, poruszają wiele podstawowych zagadnień z zakresu historii sztuki, jak problem oceny i wartościowania sztuki, jej użyteczności, problem autorstwa i indywidualnego gestu artystycznego w powiązaniu z mechanizacją produkcji. Z tych i wielu innych względów projekt Globalpix stanowi ciekawy obiekt badań i stwarza pole dla twórczych interpretacji.

Na wystawie w Wozowni prezentacji obrazów pixlowych towarzyszy film dokumentujący działalność prospołeczną artystów.

Laboratorium Sztuki 2012. Wielkie mi rzeczy!

Kuratorka: Maria Niemyjska

Artysta w swoich pracach przywołuje struktury architektoniczne z uwzględnieniem ich kontekstu historycznego i społecznej funkcji. Jednym z najczęściej podejmowanych przez Džadoňa tematów jest architektoniczne dziedzictwo komunizmu i jego miejsce we współczesności. W projekcie przygotowanym dla Wozowni analizuje czynniki łączące biurokratyczne formy graficzne i układy przestrzenne związane z architekturą dyscypliny, pokazując powiązania pomiędzy różnymi sposobami organizacji życia społecznego.

Tomáš Džadoň (ur. 1981) ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Pradze, doktorat obronił w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Bratysławie.

Kurator: Wiesław Smużny

Marta Pogorzelec uzyskała dyplom w Pracowni Technik Cyfrowych prof. Adama Romaniuka na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, od 2010 roku jest asystentką w tejże pracowni. Głównym powodem idei zorganizowania w Toruniu wystawy indywidualnej dzieł graficznych Marty Pogorzelec jest odkrycie przez nią eschatologicznego wątku dla sztuki współczesnej i nadanie mu niezwykle nowoczesnej i atrakcyjnej artystycznie wymowy i ekspresji w cyklu prac pt. Sarkofagi. Wyznaczają one fundamentalną oś ideową wystawy Marty Pogorzelec w Wozowni, ale nie określają jej tematu i idei do końca. Młoda, ambitna artystka zwraca się właśnie w kierunku problematyki światła. Stworzyła specjalnie na toruńską wystawę zestaw nowych prac w technice druku cyfrowego i serigrafii pochodzących z cyklu Sarkofagioraz Enter the void, nadając im wspólny tytuł W cieniu światła. Zdaniem kuratora Wiesława Smużnego tytuł wystawy „W cieniu światła” obejmuje plastyczno-artystyczną jakość twórczości z cyklu Sarkofagi, lokowanej po stronie ‘cienia’ oraz wychodzi ‘światłem’ naprzeciw oczekiwaniom nowej twórczości.

Kurator: Krzysztof Jurecki

27.07. – 02.09.

Temat (auto)portretu rozwijał się na tle przemian sztuki najnowszej (fotoperformance, inscenizacja), stanowiąc ważny składnik modernizmu końca XX wieku. Obecnie sięga do zdecydowanie bardziej różnorodnej tradycji medialnej, nie tylko fotografii, ukazując zasłanianie i surrealistyczne maskowanie osobowości portretowanych oraz niszczenie tradycyjnie pojętego piękna, które stało się czymś nie tyle nieuchwytnym, co podejrzanym i anachronicznym. Fotografia portretowa pełni też rolę kliszy kulturowej, w której znajdują swe miejsce feminizm oraz badanie różnych skrytych grup społeczności czy „autoportretowaniu” siebie na tle własnej rodziny i zwykłych kobiet.

Wystawa prac jedenastu autorów będzie próbą odpowiedzi na pytanie dotyczące statusu portretu i autoportretu głównie w fotografii polskiej z początku XXI wieku, ale także fotografii z lat 70. i 80.,  wraz z niewielkim aneksem z fotografii niemieckiej (Corinna Streitz). Ekspozycja zaprezentuje różne postawy, które można określić jako modernistyczne, ponowoczesne, feministyczne czy należące do sztuki-fotografii w tradycyjnym znaczeniu tego terminu (Władysław Tatarkiewicz). Ma być głosem w dyskusji na temat obecnej kondycji fotografii polskiej oraz przypomnieć istotne a mało znane prace z końca XX, z lat 70. i 80. (fragmenty z tekstu kuratora, Krzysztofa Jureckiego)

 „Mimo pewnych różnic w technice i reprezentowanym kierunku łączy nas pokrewieństwo poglądów i pokrewieństwo generacyjne. Prace są wynikiem przemyśleń nad wartością życia i relacją człowieka do świata i do natury. Nasza twórczość wypływa z humanizmu, ale i z egzystencjonalizmu, który widzi człowieka w pesymistycznych barwach. Nie chodzi nam o kultywowanie postaw ekologicznych, ale o potrzebę przetrawienia po swojemu postawy jednostki, sportretowania jej, objęcia głębi ludzkiego doświadczania. Szczególnie pociągająca jest trudna droga jednostki do misterium nicości – śmierci, wynikające z tego wyobcowanie, tajemnica, potrzeba zrozumienia fenomenu nicości jako źródła wszelkiego istnienia, tragizm skończoności i moment, w którym człowiek stara się współodczuwać istnienie z naturą. Stąd tytuł – 6 dzień – w którym Bóg stworzył człowieka i zwierzęta lądowe. Dzień od którego zaczęliśmy swoją pełną paradoksów drogę do nieuchronnego końca nas samych, ale i całego istnienia. Człowiek u Justyny to istota introwertyczna, krucha i nieśmiała. Jesteśmy obserwatorami jego intymnego świata, a jego relacje z naturą mają wymiar niemal sakralny. Nowy cykl prac pokaże nam moment, w którym człowiek stapia się z nią, zrasta się tkanka z tkanką, zostaje nawiązana głęboka więź i niczym u pierwotnych szamanów ciało staje się domem dla zwierzęcego ducha.” (Autorki)

Justyna Adamczyk ukończyła malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (2007). Mieszka i pracuje we Wrocławiu. Współpracuje z galerią Happen Transfer z Warszawy. Aleksandra Urban uzyskała dyplom z malarstwa na Wydziale Malarstwa i Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Stypendia Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 1998 i 2003. Współpracuje z galerią Leto z Warszawy.

Tomasz Skórka mówi, że marzy o znalezieniu uniwersalnego rozwiązania dla rzeźby, aby mogła bardzo długo przetrwać w przestrzeni otwartej zapewniając sobie nietykalność formą i materiałem. Zapatrzony w telewizyjne teorie na temat rozpadu plastikowych opakowań zrobił serię doświadczeń z żywicami, w których estetyce starał się wydobyć formę podbijającą wątpliwe piękno sztucznych substancji. Poszukując rzeźbiarskiej odpowiedzi dla wymagań nowego materiału uświadomił sobie, że śmieci zostaną po nas najdłużej nie dlatego, że są z tworzywa, które się nie rozkłada, ale dlatego, że są nikomu niepotrzebne. Piętno zużycia konserwuje nawet delikatne przedmioty dając im szansę przetrwania. Nie wzbudzając pożądania mogą leżeć latami tworząc galerię ogrodowych obiektów. Zapewnienie trwałości w sposobie modelowania rzeźb jako wypróżnionych z zawartości plastikowych pojemników jest śladem zderzenia z rzeczywistością, która ich nie potrzebuje. / Tomasz Skórka

Tomasz Skórka uzyskał dyplom w 1996 roku w pracowni prof. Stanisława Radwańskiego na Wydziale Rzeźby ASP w Gdańsku, obecnie asystent w pracowni Podstawy Rzeźby w tejże uczelni.

Rafał Boettner – Łubowski jest absolwentem Wydziału Edukacji Artystycznej i Wydziału Malarstwa, Grafiki i Rzeźby ASP w Poznaniu (dyplom w Pracowni Rzeźby prof. Józefa Petruka). Doktorat na Wydziale Rzeźby ASP w Gdańsku. Zajmuje się twórczością rzeźbiarską, a także grafiką, rysunkiem, malarstwem oraz działalnością z dziedziny krytyki, teorii i promocji sztuki. W swojej sztuce odnosi się również do wybranych możliwości technik cyfrowych. Bardzo często inspiracją dla jego wypowiedzi  twórczych jest szeroko rozumiana tradycja artystyczna: antyczna, nowożytna i XIX-wieczna, z którą artysta koresponduje, ale i w rozmaity sposób polemizuje.

Pokazywana w „Wozowni” realizacja przestrzenna pt. Inwersje quasi-muzealne: Alegoria Różnicy? powstała właśnie w wyniku tych fascynacji – ukazuje w nietypowym kontekście kilku zaskakujących wizualnych cytatów. Ponadto jest ona próbą stworzenia kameralnej refleksyjnej narracji, która dotyczy zarówno miejsca, w której została zaaranżowana, jak i pewnych o wiele bardziej ogólnych problemów, związanych ze sztuką, kulturą oraz grą pozorów, czy niejednoznacznością wielu zjawisk, które charakterystyczne są dla dynamicznych przemian współczesnego świata.

Kurator: Mirosław Pawłowski

„Kolor w grafice” jest najstarszą i jedyną międzynarodową cykliczną imprezą plastyczną Torunia, organizowaną przez toruńską Galerię od początku lat 80. Jest imprezą samodzielną i niezależną, chociaż włączoną w program międzynarodowej grafiki, które co trzy lata odbywa się w Polsce i obejmuje szereg wydarzeń artystycznych koordynowanych przez Stowarzyszenie Międzynarodowe Triennale Grafiki w Krakowie.  Toruńskie wystawy grafiki warsztatowej zawsze były na najwyższym poziomie, czemu sprzyja zamknięta formuła toruńskiego triennale i starannie dobierani przez organizatorów artyści z całego świata zapraszani imiennie.

Poprzednia edycja MTG „Kolor w grafice” poświęcona była problemom rozpoznawania tradycji i budowania poczucia tożsamości, przedstawianym i analizowanym z punktu widzenia twórcy, odniesieniem było dzieło sztuki i historia sztuki.

W tegorocznym triennale organizatorzy chcą stanąć po stronie odbiorcy, spojrzeć na grafikę z jego punktu widzenia i spróbować odpowiedzieć na pytania:

– jak nowoczesne sposoby informacji/komunikacji wpływają lub zmieniają sytuację człowieka wobec problemów dzisiejszej rzeczywistości; jak CYFRA funkcjonuje w świecie kryzysu, wykluczenia, coraz boleśniejszych problemów z demokracją, czyli też: jak artysta uczestniczy w rzeczywistości?

–  jak reaguje na najbardziej palące tematy dzisiejszej humanistyki czy raczej posthumanistyki: czy artyści sięgający w grafice po CYFRĘ  konfrontują się z najnowszymi osiągnięciami nauki takimi, jak robotyzacja, bio-technologie, problemy klonowania itp.

– i, co jest z tym związane, czy najnowsze technologie inspirują artystów do budowania alternatywnych rzeczywistości? Poszukiwania rozwiązań nie-antropocentrycznych? Czy rzucają wyzwanie granicom naszej wyobraźni?

Wystawa towarzysząca: Wojciech Muller, wystawa indywidualna, 21.09.-28.10. CSW Toruń.

Zajęcia warsztatowe dla dzieci i młodzieży – po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym (kontakt: Maria Niemyjska, Kazimierz Napiórkowski)