Kuratorka: Anna Grabowska-Konwent

Wystawy pod wspólną nazwą PERSONA są organizowane przez toruńską „Wozownię” od 2000 roku, we współpracy z Galerią Plakatu i Designu Muzeum Narodowego w Poznaniu. Prezentują wybitne osobowości światowej sztuki plakatu, których działalność wywarła duży wpływ na kształt dzisiejszego designu. Dotychczas w ramach tego cyklu pokazano twórczość Mitsuo Katsui (Japonia), Gȕnthera Kiesera (Niemcy), Istvana Orosza (Węgry), Hansa Hillmanna (Niemcy), Koichi Sato (Japonia), Niklausa Troxlera, (Szwajcaria).

Do tegorocznej edycji PERSONY zostali zaproszeni amerykańscy graficy Nancy Skolos i Thomas Wedell, laureaci wielu prestiżowych nagród, m.in. Złotego Medalu na Międzynarodowym Biennale Plakatu  w Warszawie w 2010 roku. Artyści  pracują nad zniwelowaniem granic pomiędzy grafiką użytkową i fotografią tworząc trójwymiarowe obrazy inspirowane współczesnym malarstwem, technologią i architekturą. Od 1980 roku pracują razem prowadząc Interdyscyplinarne Studio Projektowania Graficznego i Fotografii, usytuowane w połowie drogi pomiędzy Bostonem a Providence; łączą pracę zawodową i nauczanie w Rhode Island School of Design, gdzie Nancy Skolos jest profesorem, a Wedell pracuje jako Senior Visiting Critic Clients dla wielu amerykańskich firm.

Laboratorium sztuki 2013. Nie(po)rozumienie / kuratorka: Maria Niemyjska

W pracy Opera artysta inicjuje eksperyment bazujący na języku obozowym. Wyrażenie lagerszpracha określa wszystkie zjawiska językowe wytworzone w obozowej społeczności, system porozumiewania się wielojęzycznej, odosobnionej grupy, egzystującej w nieludzkich warunkach. Do realizacji artystycznej wybrane zostało kilkanaście słów z tego zasobu.

Projekt składa się z kilkunastu modułów audiowizualnych, każdy złożony z dwóch elementów: projekt logotypu wybranego słowa ze słownika lagrowego (odbitka graficzna wykonana w technice litografii) oraz zmodyfikowanego znaczenia tego słowa dobiegającego z głośnika. Dźwięk uruchamiany jest za pomocą czujnika ruchu, kiedy widz przechodzi obok modułu. Odbiorca swoją fizyczną obecnością uaktywnia narzędzie, pozbawiając artystę kontroli nad nim. Poruszająca się osoba przywołuje całą wielość warstw dźwiękowych nakładających się na siebie, próbując stworzyć z wielu słów o różnej etymologii jednolity kod – może nową „stadtszprachę” – niedbałą, niezrozumiałą, zmienną, nietrwałą, iluzoryczną jak dzisiejszy język.

Tomasz Malec jest pomysłodawcą Domowej Inicjatywy Artystycznej, jednym z twórców Pawilonu Stabilnej Formy – nieformalnego kolektywu artystycznego. Zajmuje się litografią oraz tworzy instalacje site specific. W swoich pracach często nawiązuje do problemu eksterminacji Żydów, uprzedzeń na tle narodowościowym i religijnym. Jest zainteresowany znakiem, słowem, wierszem, tym, co wydarza się w ich obrębie i między nimi.

Zapowiedziana wrześniowym pokazem „robimy muchomora” w małej przestrzeni galeryjnej Wozowni, obecna duża wystawa Iwony Liegmann skupia się na prezentacji obrazów malarskich i obiektów. Abstrakcje, które maluję w stylu nazywanym przez siebie ‘umiarkowanym intuicyjnym ekspresjonizmem’ pokazują emocje. Obrazycechuje frywolność formy, swoboda ekspresji oraz umiłowanie koloru, jako nadrzędnej wartości malarskiej. (…) Inspiracją przy pracy były organiczne formy roślinne, drzewa, LAS. (…) w lesie żyją zwierzęta – obiekty nawiązujące do sztuki nieprofesjonalnej, ludowej czy prowincjonalnej, która rozczula i wzrusza do łez prawdą tworzenia, siłą przekazu i obezwładniającą szczerością. Staram się łączyć niebanalne i uczciwe rękodzieło z ‘plastikowymi’ wytworami naszej codzienności. 

Rękodzieło, które jest nieodzownym elementem mojej twórczości, mówi o chęci powrotu do tradycyjnej roli kobiety. Społecznie, płciowo i oczywiście emocjonalnie nawiązuje do „pracy matki”, „matczynych rąk”, które haftują, tkają, dziergają, szyją, cerują. Zadaję pytania o rolę kobiety, stereotypów jej przypisanych, konstrukcji płci kulturowej.” (Iwona Liegmann)

Iwona Liegmann jest absolwentką Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu, dyplom z malarstwa w pracowni prof. Zygmunta Kotlarczyka w 1993. W latach 1995/96 odbyła studia podyplomowe w Gray’s School of Art w Aberdeen w Szkocji.

„Wystawa w całości będzie poświęcona Walentemu Potworze – zapowiada Maciej Olekszy.

Walenty jest niepełnosprawnym 43-latkiem mieszkającym w niewielkim miasteczku Głubczyce na południu Polski. Urodził się z pewnymi defektami fizycznymi. Sporą część wczesnego dzieciństwa spędził w szpitalu, gdzie korygowano jego fizjonomię, która utrudniała rozwój zarówno fizyczny,  jak i społeczny. Jednocześnie mama Walentego od osiemnastego roku życia cierpiała na przewlekłą epilepsję. Chłopiec dorastając zmagał się zarówno z własnymi ułomnościami, jak i chorobą matki, gdyż głównie na nim spoczywał rodzinny obowiązek opieki nad matką.

Dziś po latach Walenty twierdzi, że zarówno przykre, kliniczne doświadczenia z dzieciństwa, jak i choroba mamy – sprawiły, że od dziecka był otoczony nadmierną rodzinną „troską”, która uniemożliwiła spełnienie jego twórczych potrzeb.

Walenty posiada ponad przeciętną wrażliwość plastyczną, jak i naturalną umiejętność nawiązywania intymnej relacji twórczej podczas pozowania.”

Maciej Olekszy ukończył studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Dyplom w Pracowni Malarstwa profesora Jana Świtki. Zajmuje się malarstwem, głównie w technice akwarelowej, w której w sposób bardzo osobisty zapisuje swoje artystyczne kreacje.

Kuratorka: Małgorzata Jankowska

Szypły i Pląsy Jacka Zielińskiego to cykl rysunków wykonanych krwią i ołówkiem – biologiczne “myślokształty”, w których zapisane są emocje i  myśli artysty.  Sam rysunek jest kapryśny i wolny od krępujących procesów przygotowawczych. Powstaje spontanicznie, gdy w naturalny sposób następuje uszkodzenie ciała i krew nieoczekiwanie wydostaje się na zewnątrz. Zastosowanie krwi jako medium, jak pisze artysta “wywleka, wyciąga moją żywotność i nieżywotność”, a niespokojny i zapętlony rysunek tworzy z nim jedność. Z tego łączenia i dopełniania, z tej kipieli myśli i biologii rodzą się potwory, organiczno-biologiczne odpady, ułożone w  rysunkowo-krwawy korowód dziwolągów – emocjonalny bestiariusz. (Małgorzata Jankowska)

Jacek Zieliński, artysta, zajmuje się grafiką, rysunkiem, fotografią.

W przestrzeni jednej z małych sal w Wozowni Katarzyna Giełżyńska zrealizuje instalację wideo, do której dołączona będzie książka z poezją wizualną. „Wideotomik „Cn Du It” to zbiór poetyckich klipów słowno-muzycznych, prezentujących najważniejsze zjawiska w kulturze wizualnej oraz stawiających pytania o miejsce człowieka w sferze on-line i o tożsamość w czasach awatarów. Intensywne, wyraziste oraz ironiczne obrazy zyskują postać wideofraszek – Giełżyńska humorystycznie ukazuje internetowe „rytuały”, jak klikanie, czatowanie czy postowanie. Nawiązania do animacji, filmu, reklamy czy gry komputerowej w efekcie generują klipy dynamiczne, ekspansywne, „suche kości” – jak stwierdza w manifestacyjnym „wierszu logicznym” – bądź można powiedzieć przewrotnie, że są „mięsiste”, konkretne i stanowcze. Kultura interfejsu, de con strukcja człowieka oraz kastracja tożsamości i ciała – wszystko to w pierwszym w Polsce wideotomiku poezji animacyjnej.” (Urszula Pawlicka)

Katarzyna Giełżyńska, twórca animacji, montażystka, reżyserka telewizyjna, motion grafik (w czeskiej telewizji). Interesuje ją szeroko rozumiana kultura duchowa. Z wykształcenia artysta plastyk, ale studiuje też filozofię i filologię czeską. Związana z Toruniem, studiowała Plastykę Intermedialną na WSP UMK. Od 7 lat mieszka w Pradze.

Kuratorka: Maria Niemyjska

Wystawa zbiorowa zmierzająca do ukazania jednej z wyczuwalnych współcześnie tendencji w sztuce, którą nazwać można koncentracją na wizualności/materialności sztuki. Nie chodzi przy tym o tradycyjną analizę medium, ale raczej o swoistą analizę procesu tworzenia “jednostek wizualnych”. Wielu artystów operuje nieokreślonymi, na poły abstrakcyjnymi formami/konstrukcjami, uczestnicząc w charakterystycznej dla współczesnej kultury demiurgicznej kreacji nowych światów wizualnych, ale też refleksyjnie odnosząc się do tego procederu. Możliwość nieograniczonej kreacji obrazowej/przestrzennej już nie zachwyca, ale raczej przyprawia o melancholię. Artyści analizują także procesy semantyzacji – opróżnianie i jakby “testowe” wypełnianie form i konstrukcji niepełnymi znaczeniami wywołuje obrazy tajemnicze i niekompletne. Percepcję tych artystycznych rzeczywistości naznacza kategoria “jamais vu” – pojęcie stosowane przez psychologię na określenie nagłego poczucia dziwności, nierealności oglądanych rzeczy. Sygnalizują one wielowarstwowość wytwarzanego i percypowanego przez nas świata wizualnego i materialnego oraz prowokują pytania o współczesne znaczenie i potrzebę abstrakcji.

W wystawie wezmą udział: Agata Biskup, Przemek Czepurko, Pavla Scerankova, Petr Dub, Dominika Skutnik

Kuratorka: Ewelina Jarosz

„Na wystawie zaprezentowany zostanie nowy cykl prac fotograficznych oraz projekcja wideo Krzysztofa Kurłowicza pt.: Rozstrojenie. Cykl ten wpisuje się w poetykę ważniejszych tytułów składających się na dorobek twórczy fotografa (Ersatz, Marzenia, Zmagania). Podejmuje on i zarazem „rozstraja” wybrane wątki jego wcześniejszych poszukiwań artystycznych, które koncentrują się wokół przedstawienia ludzkiego ciała w kadrze, tworzonej przez nie relacji figura-tło, grze światła i cienia, a także szeroko pojętym pejzażu. Nowe prace odsłaniają paradoks znamionujący całą twórczość artysty – skłonność do pedantycznego wręcz porządku, przewijającego się w sposobie organizacji fotograficznego kadru. (…) Prace nazywane Rozstrojeniemodnoszą się do określenia niegotowości instrumentu muzycznego do użytkowania, a także stanu opisującego kondycję nerwową człowieka. (…)  Wiążąc określenie to z analizą fotograficznego medium, nie tylko wskazuje na newralgiczność podejmowanych przez każdego artystę decyzji, skutkujących udatnością bądź niepowodzeniem końcowego efektu twórczych działań, ale także ryzykuje ewentualnością zastosowania go do sfery recepcji jego prac.„  (fragmenty tekstu Eweliny Jarosz)

Krzysztof Kurłowicz, fotograf, tłumacz, absolwent Uniwersytetu Lipskiego; po studiach pracował w Niemczech, Hiszpanii i Egipcie. Fotografuje od kilkunastu lat: główne tematy twórczości to człowiek, pejzaż miejski, martwa natura.

WRO 2013 Pioneering Values On Tour to przekrojowy wybór prac i dokumentacji z programu Biennale WRO, zestawiony przez dyrektora artystycznego, Piotra Krajewskiego. WRO 2013 to pod wieloma względami największa z dotychczasowych edycji Biennale ukazującego sztukę mediów jako integralną część sztuki współczesnej. Wydarzenia i wystawy połączone w 2013 roku hasłem Pioneering Values przygotowano w kontekście 50-lecia sztuki elektronicznej.

Tematyczne zestawy WRO Pioneering Values On Tour gromadzą obok charakterystycznych i znaczących realizacji wybitnych pionierów sztuki mediów, wyjątkowe dzieła z poszczególnych programów kuratorskich, a także najnowsze i najciekawsze realizacje wybrane ze zgłoszeń na tegoroczne Biennale.

ARCHITEKTURA W WOZOWNI / projekt autorski: Teresa Dudzińska

Wykład przybliży historię wrocławskich przemian urbanistycznych i architektonicznych ostatnich lat.

Roman Rutkowski założył i prowadzi wrocławską pracownię Roman Rutkowski Architekci, odpowiedzialną między innymi za przebudowę placu Nowy Targ we Wrocławiu i wiele domów jednorodzinnych. Jest laureatem nagrody ’Europe 40 under 40’ za rok 2012 dla najlepszych europejskich projektantów młodego pokolenia przyznawanej przez Chicago Athenaeum i European Centre for Architecture Art Design. Wykłada na wydziałach architektury we Wrocławiu i Bratysławie. Jest krytykiem architektury piszącym do ‘Architektury-murator’ i ‘A10 – new European architecture’, niezależnym ekspertem Europejskiej Nagrody Architektonicznej Miesa van der Rohe i Europejskiej Nagrody na Najlepszą Przestrzeń Publiczną. W latach 2006-12 był wiceprezesem dolnośląskiego oddziału Stowarzyszenia Architektów Polskich, w chwili obecnej jest członkiem zarządu.

ARCHITEKTURA W WOZOWNI / projekt autorski: Teresa Dudzińska

Jakub Głaz /Pan tu nie stał

Wozownia zaprasza na warsztaty plastyczne powiązane z wystawą Persona 2013. Cykl warsztatów ‘Sztuka prostoty szuka’ ma pobudzić u dzieci zdolności syntetycznego i konceptualnego myślenia oraz  uświadomić im, iż do tworzenia własnych prac nie zawsze konieczne są liczne i różnorodne artykuły plastyczne. Październikowe spotkanie w Wozowni będzie składać się z dwóch części: teoretycznej i praktycznej. Warsztaty będą się skupiały na twórczości Nancy Skolos i Thomasa Wedella. Zadaniem uczestników zajęć będzie zaprojektowanie własnego plakatu w oparciu o wytyczne zaprezentowane w pierwszej, teoretycznej części. Więcej szczegółów na stronie www.wozownia.pl

Zajęcia adresowane są dla grup zorganizowanych ze szkół jak i osób indywidualnych. Udział w warsztatach jest bezpłatny. Prosimy o wcześniejsze zapisy, gdyż ilość miejsc jest ograniczona 56/622 63 39, 791 358 555.

Zajęcia warsztatowe dla dzieci i młodzieży – po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym (kontakt: Kamila Krzanik-Dworanowska, Kazimierz Napiórkowski)