LABORATORIUM SZTUKI

LABORATORIUM SZTUKI 2010. Dotykać bardzo proszę
Kuratorka: Maria Niemyjska

Projekt LABORATORIUM SZTUKI realizowany jest w Galerii Sztuki Wozownia od kilku lat. Jego formuła zakłada organizację szeregu wystaw indywidualnych opatrzonych wspólnym hasłem. Po zakończeniu każdego cyklu wystaw wydawany jest katalog prezentujący konfrontację zrealizowanych prac w perspektywie postawionego na wstępie problemu.
Projekt realizowany jest w niewielkiej sali Wozowni o nietypowych właściwościach przestrzennych. Z tego powodu często powstawały tu prace w typie site specific i rozważana była, zarówno przez artystów jak i kuratorów, problematyka dotycząca związku dzieła sztuki z miejscem.

DOTYKAĆ BADZO PROSZĘ
Dzieła sztuki wyróżnia od innych materialnych przedmiotów sposób jawienia się. Prezentują one zawsze własne medium – zarówno materiał jak i sposób jego ukształtowania nigdy nie pozostaje tu kwestią obojętną. Każde dzieło sztuki jawi się więc jako konstelacja zjawisk, która nie może być zastąpiona żadną inną. Autoprezentacja obiektu artystycznego implikuje jego samozwrotność – nie ma sztuki, która nie mówiłaby o samej sobie. Z drugiej jednak strony dzieło jawi się człowiekowi, który zawsze uwikłany jest „w realne lub irrealne, minione, obecne lub przyszłe stosunki w świecie”. Można uznać więc, że rodzaje zmysłowego spotkania ze sztuką są paralelne względem spotkań ze światem (Martin Seel, Estetyka obecności fenomenalnej, Kraków 2008, s. 136,137).
Niewątpliwie jednym z rodzajów zmysłowego spotkania odbiorcy i dzieła jest kontakt dotykowy. Strategie artystyczne oparte na prowokacji dotykowej zajmują w sztuce współczesnej istotne miejsce, choć ich rola nie została w literaturze przedmiotu systematycznie przebadana. W pracach minimalistów, postminimalistów, hiperrealistów, malarzy materii, w niektórych realizacjach z obszaru body art lub sztuki feministycznej haptyczność stała się wartością immanentną, choć oczywiście w każdym z wymienionych przypadków generuje ona odmienne treści.
Niniejszy projekt zakłada prezentację działalności współcześnie tworzących artystów, dla których eksploatacja dotykowych walorów dzieł sztuki zdaje się być szczególnie istotna. Odnosząc się do refleksji Martina Seela stawiam pytanie o to, jakie wymiary „ludzkiego uwikłania w stosunki w świecie” odzwierciedla i kodyfikuje haptyczna prowokacja w sztuce najnowszej. Odpowiedzi dostarczą zaprezentowane w ramach projektu prace.
wróć