Natalia Wiśniewska: “Olbrzymka”Natalia Wiśniewska: “Giantess”
Natalia Wiśniewska: Olbrzymka
28.07 – 20.08.2017
otwarcie wystawy: 28.07 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny
kuratorka: Joanna Gwiazda
Projekt Olbrzymka to spotkanie Marty i Natalii: tytułowej bohaterki – osoby chorej na otyłość olbrzymią – i artystki. Jego inicjatorką była Marta, która przygotowywała się do operacji resekcji żołądka. Zgłosiła się wówczas do Natalii i oddała się w jej ręce jako obiekt i materiał. Chciała, by udokumentowała i artystycznie przetworzyła jej zmagania z ciałem-wrogiem. Podejmując współpracę wróciły do sytuacji sprzed szesnastu lat – Natalia przygotowywała się do egzaminów na studia rysując ciało Marty, swojej pierwszej modelki. To niesamowite zapętlenie relacji obecnie dotyczy już jednak zupełnie innych osób. Marta stała się Olbrzymką – osobą, która ze względu na swoje rozmiary, jest „za bardzo“ widoczna, a przez to wystawiona na ocenę, piętnowana, choć, jak siłaczka, codziennie wkłada ogromny wysiłek w zwyczajne czynności, zmaga się z samą sobą i z otoczeniem, walcząc o akceptację. Z kolei Natalia teraz jest „wyszkoloną” artystką po studiach, mającą już za sobą kilka lat praktyki.
Wystawa Natalii Wiśniewskiej pt. Olbrzymka jest zapisem projektu, którego realizacji artystka podjęła się, by – jak sama mówi – „opanować własny strach i niechęć”. Działa nie pomimo tych uczuć, ale właśnie z powodu ich odczuwania, by móc zmierzyć się ze swoimi uprzedzeniami. Konfrontacyjna postawa, uczuciowy dysonans i antynomia wpisują się w format jej sztuki. Artystka porusza się w obszarze, który wyznaczają skrajności: racjonalizm i estetyczne wyrachowanie oraz skłonność do totalnego zaangażowania i oddania się pracy. To w tak wyznaczonym polu lokuje wszystkie pytania i sensy, to tam buduje relacje. Obszar jej badań wyznaczają także pojęcia ciężaru (także funkcjonowania), balansu (również społecznego), strefy komfortu i wykluczenia, wizerunku i kanonu (w tym kobiecego ciała).
Wystawa w Wozowni jest transpozycją zasad działania artystki. W salach tzw. Laboratorium i Archiwum oraz w przejściu pomiędzy nimi stworzyła przestrzeń „pełną”, zbudowaną na zasadzie dychotomii. Podobnie jak w dziecięcej zabawie w ciepło/zimno prowadzi nas po amplitudzie ambiwalentnych uczuć towarzyszących jej spotkaniu z Olbrzymką. Relacja ta jest bowiem, jak się okazuje, „efektem dodatnim” projektu – trwa nadal, a jej zapis na „dzisiaj” prezentowany jest na wystawie.
Trwający w czasie proces chudnięcia unaocznia nam się w przejściu między salami poprzez tabelę zawierającą comiesięczne pomiary wagi i obwodów poszczególnych części ciała Olbrzymki – począwszy od stycznia 2016 roku aż po dzień dzisiejszy. Porządkujący format tabeli jest chłodnym, racjonalnym zapisem uwzględniającym upływający czas (daty comiesięcznych spotkań), oraz skrupulatne pomiary „rozczłonkowanego” ciała Marty. W Archiwum artystka stworzyła swego rodzaju repozytorium działań, gdzie umieściła „rzeczy skończone”, powstałe podczas trwania projektu, i „rzeczy z przeszłości” – z początków znajomości z Martą. Odnajdujemy tam m.in. zdjęcia Olbrzymki i filmy, będące dokumentacją zaaranżowanych przez Natalię sytuacji i wyzwań – pierwotnie studyjnych, laboratoryjnych, które w ramach wystawy zostaną jednak wystawione na widok publiczny, przez co zafunkcjonują także społecznie. Dalej, idąc tropem zabawy w ciepło/zimno, dotrzemy do Laboratorium, gdzie artystka stworzyła przestrzeń wydzieloną i bezpieczną. Umieściła tam „efekt uboczny” działania – relację. Jej forma ulega ciągłym transformacjom, jest dla nas nieuchwytna. Wiemy na pewno, że wydziela ciepło, które możemy odczuć, a sącząca się cisza absorbuje i pochłania wszystkie nasze pytania i odpowiedzi – rodzi się nowa rozmowa, relacja, której stajemy się uczestnikiem.
Natalia Wiśniewska – urodziła się w 1985 roku w Lublinie. Studiowała na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, gdzie w roku 2010 uzyskała dyplom z grafiki warsztatowej. Współzałożycielka i kuratorka galerii Miłość w Toruniu. Doktorantka na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu na kierunku sztuki piękne. Autorka instalacji, obiektów, działań site-specific. Działa kontekstualnie, łącząc prostotę formy z miejscem oraz semantyką języka. Interesuje ją to, co na styku pojęć i znaczeń. W swej twórczości podejmuje się badania relacji i wzajemnego uwikłania jednostki w procesy społeczno-kulturowe. Mieszka i pracuje w Toruniu i we Wrocławiu.
Natalia Wiśniewska: Giantess
28.07 – 20.08.2017
exhibition opening: 28.07 (Friday), 6 PM / admission free
curated by: Joanna Gwiazda
The Giantess project is a meeting of Martha and Natalia: the title character – a person suffering from severe obesity – and the artist. Its initiator was Marta, who was preparing for gastric resection surgery. At that time she has turned to Natalia and handed herself over to her as an object and a substance. She wanted Natalia to document and artistically transform her struggles with body-enemy. By undertaking this collaboration, they have returned to the situation that occurred sixteen years earlier – Natalia was then preparing for the art academy exams drawing the body of Marta, her first model. However, this amazing intertwine of their relationship is now involving completely different individuals. Martha has become a Giantess – a person who, because of her size, is “overly” visible, and thus exposed to judgement and stigmatised, though every day, like a strongwoman, she is putting a huge effort into ordinary activities, struggling with herself and the environment, fighting for acceptance. On the other hand, Natalia is now a “trained” artist with diploma, having several years of practice already.
Natalia Wiśniewska’s exhibition entitled Giantess is a record of the project that has been undertaken by the artist to – as she says herself – “master her own fear and aversion.” She took an action not in spite of these feelings, but because of them, in order to be able to face her prejudices. The confrontational attitude, emotional dissonance and antinomy fall into the format of her art. The artist is operating in an area that is set by extremes: rationalism and aesthetic calculation plus the tendency to absolute commitment and dedication to work. It is in such designated field where she locates all questions and meanings, where she builds relationships. The area of her studies is also specified by the concepts of gravity (also functioning), balance (also social), comfort and exclusion zones, image and canon (including female body).
The exhibition in the Wozownia Art Gallery is a transposition of artist’s operating principles. In the rooms of so-called Laboratory and Archive as well as in the hallway between them she created a “full” space, built on the dichotomy principle. Just like in the children’s hot/cold play, she is leading us through the amplitude of ambivalent feelings accompanying her encounter with the Giantess. For this relationship is, as it turns out, a “positive effect” of this project – it continues, and its “today’s” record is presented at the exhibition.
The ongoing in time slimming process is demonstrated to us in the hallway between rooms through a table featuring the monthly measurements of weight and girths of particular parts of the Giantess’s body – starting from January 2016 until today. The methodical format of the table makes a cool and rational record that embodies the passing of time (dates of monthly meetings), and the meticulous measurements of Marta’s “dismembered” body. In the Archive, the artist created a kind of activities repository where she placed “things completed”, created during the project, and “things from the past” – from the very beginnings of her relationship with Marta. We find there i.a. photos and videos of Giantess documenting arranged by Natalia situations and challenges – primarily study- and laboratory-like, which would, however, be exposed to the public within the exhibition framework, thus they would function also socially. Next, following the heat/cold play, we are reaching the Laboratory, where the artist has created a secluded and safe space. She put there the “side effect” of her action – the relationship itself. Its form undergoes constant transformation, it is elusive for us. We know for sure that it generates the heat that we can feel and the seeping silence absorbs and consumes all our questions and answers – a new conversation is born, the relationship where we become a participant.
Natalia Wiśniewska – born in 1985 in Lublin. Studied at the University of Arts in Poznań, where in 2010 she obtained a diploma in graphics. The co-founder and the curator of the Miłość (Love) gallery in Toruń. She is a PhD student at the Nicolaus Copernicus University in Toruń majoring in the fine arts. The author of installations, objects, site-specific activities. She works contextually combining the simplicity of form with the location and the semantics of language. She is interested in the interface between concepts and meanings. In her work she undertakes research on the relationship and mutual entanglement of an individual in socio-cultural processes. Lives and works in Toruń and Wrocław.