/ Oprowadzanie po aktualnych wystawach

15.04.2018 (niedziela), godz. 12.00

wstęp wolny

– Artur Trojanowski: „W poczuciu kresu”
– Izabela Łapińska: „Obraz kliniczny”
– Tomasz Rogaliński: „To, czego się boisz”
– Emilia Maryniak: „I Will Tell You a Tale and the Tale Will Be Long”

Twórczość Artura Trojanowskiego – absolwenta łódzkiej PWSSP w Łodzi – oscyluje wokół malarstwa, filmu i instalacji. Na wystawie w Wozowni artysta pokaże obrazy, które powstały w wyniku odejścia od malarstwa figuratywnego. Trojanowski przeanalizował historyczne i współczesne sposoby przedstawiania pejzażu w sztukach wizualnych i sprowadził swoje kompozycje do form geometrycznych. Bardziej niż konkretny przedmiot czy przestrzeń jego obrazy przedstawiają pewne pole energetyczne czy powidoki. Prace artysty przywołują skojarzenia z twórczością Fangora i minimalizmem i powstały z pragnienia odejścia od obrazu jako przedstawienia rzeczywistości i wszystkich wynikających z tego ograniczeń. Zastosowana przez Trojanowskiego technika malarska przypomina grafikę komputerową i daje efekt pikselozy, przypadkowej nieostrości. Barwne plamy i obłe kontury są elementem percepcyjnej gry, w której coś zostaje jednocześnie ujawnione i ukryte. Formy rozwarstwiają się, sprawiają wrażenie pozostających w ruchu, wyłaniających się z płaszczyzny płótna.

Wystawa Izabeli Łapińskiej pt. Obraz kliniczny składa się z czterech cykli fotograficznych. Cykl tytułowy dotyka pojęcia tkanki – materii żywej bądź martwej, charakteryzującej się osobliwą budową i formą egzystencji. Szczególnie interesujące dla artystki są wynaturzenia o charakterze biologicznym oraz procesy zmian zachodzących w strukturze tkanki. Projekt ma na celu wnikliwą fotograficzną obserwację i utrwalenie zjawisk naturalnych, choć często bezwiednych, niedostrzeganych, a czasem nawet świadomie pomijanych. Oprócz Obrazu klinicznego na ekspozycji znajdą się również cykle: Merystem – koncentrujący się na roślinie, jej anatomii, kształcie, strukturze, Biopsja – ukazująca ciało jako przedmiot długotrwałego procesu medycznej obserwacji, oraz Autopsja – fotograficzna, intymna sekcja zwłok.

To, czego się boisz Tomasza Rogalińskiego to wystawa podsumowująca jego dziesięcioletnią działalność na polu sztuk wizualnych. Artysta pracuje pod wpływem wizji, ale i rzeczywistych przeżyć i doświadczeń. Stosuje szeroki wachlarz środków umożliwiających wypowiedź twórczą: glina, gips, styropian, tkanina, haft, rysunek. W swej twórczości konsekwentnie rozmywa pierwiastki męskie i żeńskie. Jak sam mówi: “Niekiedy spotykam się ze zdaniem, że moja twórczość nosi znamiona sztuki feministycznej albo że bez znajomości nazwiska trudno byłoby odbiorcy orzec, jakiej właściwie płci jest osoba, która realizuje takie, a nie inne koncepcje. Spostrzeżenia te współgrają z ustaleniami, jakie z dawna poczyniła psychoanaliza. Mężczyźni na ogół niechętnie przyznają się do żeńskiej strony swej psychiki, tymczasem przyswojenie cech odmiennopłciowych może być – i jest – jak najbardziej korzystne dla rozwoju osobowości w procesie samokształtowania, czyli indywiduacji”. 

Emilia Maryniak – malarka i autorka instalacji przestrzennych działająca w Warszawie i Londynie – zaprezentuje w Wozowni wystawę I Will Tell You a Tale and the Tale Will Be Long, która w swoim założeniu ma oddziaływać na różne zmysły widza. Instalacja dotyka tematów takich jak odczuwanie własnej cielesności, relacja pomiędzy kulturą a naturą, zależność ludzkiej świadomości od środowiska naturalnego, ewolucja, biologia, genetyczne uwarunkowania. W autokomentarzu do wystawy, artystka pisze, że związana jest ona z “wyzwalaniem cielesnej pamięci zapisanej wewnątrz i manifestującej się na zewnątrz poprzez gesty, wydobywane dźwięki, reakcje na zapachy. Praca stawia pytania o rytuał będący nośnikiem pamięci, w którym zaciera się granica między tym, co intymne, indywidualne, jednostkowe, a tym, co uniwersalne, wspólnotowe”.