Agata Biskup, Przemek Czepurko – Niemal

Laboratorium Sztuki 2011. Wielkie mi rzeczy!
Kuratorka: Maria Niemyjska
13.05 -€“ 19.06. 2011
Wystawa Agaty Biskup i Przemka Czepurko jest drugą wystawą w cyklu Wielkie mi rzeczy! poświęconemu manipulacji skalą w sztuce, przyjmując za punkt wyjścia spostrzeżenie, że praktyki artystyczne oparte na miniaturyzacji, zastosowaniu atrapy, makiety czy modelu uruchamiają specyficzne mechanizmy tworzenia sensów. Artyści prezentują pracę odwołującą się na poziomie wizualnym i konstrukcyjnym do monumentalnych szyldów umieszczanych na dachach budynków. Prezentując własny szyld we wnętrzu niewielkiej sali „laboratorium sztuki” kreują niecodzienną sytuację odbiorczą: zamiast oglądanej z dużej odległości informacji, która zatraca swoją materialność na rzecz czytelności, stykamy się z potężną, dzielącą przestrzeń konstrukcją. Manipulacja skalą nie obejmuje tu rzeczywistego pomniejszania lub powiększania, ale jedynie operowanie dystansem. Odległość silnie wpływa na postrzeganie i strukturyzację naszego otoczenia, decydując o tym, że rzeczy jawią się jako całościowe lub rozczłonkowane, ustrukturyzowane lub amorficzne, materialne lub czysto wizualne. Wątkiem podejmowanym przez artystów jest także mocno zakorzenione w historii sztuki zagadnienie materialności języka. Wykreowana w sali konstrukcja za sprawą czystości formy i konstrukcyjnej precyzji przywodzi na myśl rzeźby minimalistyczne. Jednak klucz do jej zrozumienia nie tkwi jedynie w formie, ale także w rozszyfrowaniu napisu. Oko widza podąża więc nie tylko tropem linii napięć i kierunków kompozycyjnych, ale także od frontalnie usytuowanej litery N do kończącej litery L. Potencjalność, nieautonomiczność słowa tytuł ego słowa NIEMAL znajduje dopełnienie, konkretyzację w układzie przestrzennym.
Agata Biskup (ur. 1982 roku), Przemek Czepurko (ur. 1978 roku) ukończyli Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie. We wspólnych działaniach koncentrują się na obiekcie. Wystawiają w przestrzeniach galeryjnych, jak również tworzą interwencje w przestrzeni miejskiej. Często tworzą zagadkowe modele sugerujące kształtem nieznane zastosowanie, wprowadzając je jednocześnie w potoczne konteksty. Zaburzając reguły referencji artyści zwracają uwagę na procedury konstruowania i tworzenia “sztucznych” rzeczywistości.
wróć