14.10 – 13.11.2011

Kuratorka: Marta Smolińska

Obrazy Dominiki Krechowicz od pierwszej chwili działają zarówno kolorem, jak i znakową formą. Napięcie między tymi dwoma aspektami decyduje o ich tożsamości i intensywności, z jaką indagują oko widza. Prace te sytuują się gdzieś na pograniczu abstrakcji i rozpoznawalności w kategoriach przedmiotowych, grając plamami barwnymi i pasami koloru zestawionymi z uproszczonymi, znakowymi wręcz przedstawieniami rozmaitych rzeczy, znanych z codzienności. (…) Kolor jest odważny, a jego dobór często opiera się na kontrastowych zestawieniach, nadających obrazom wizualnej dynamiki i witalności. Niektóre z elementów są budowane czystą, „pełną” barwą, zaś inne powstają z użyciem rozrzedzonej farby, dającej efekt lekkości, transparentności i osobliwej świetlistości. Wewnętrzny blask, jakim emanują poszczególne płótna, jawi się jako własność koloru i jego immanentna cecha, przypominając nieco laserunki starych mistrzów. Dynamikę, wnoszoną przez barwę, podkreślają także ostentacyjnie widoczne ślady pociągnięć pędzla, w których zapisana jest pamięć ekspresji ruchu dłoni, prowadzącej malarskie narzędzie. Dukt, pozostawiony po każdym z owych ruchów, jest relatywnie duży w stosunku do rozmiarów formatu, co wzmaga efekt wewnętrznej, jakby „podskórnej” żywotności i optycznej ruchliwości tych prac.