Wystawa prezentuje efekty dźwiękowego działania artystycznego prowadzonego wśród mieszkańców byłych górniczych regionów Polski (Nowa Ruda, Aglomeracja Wałbrzyska) i Niemiec (Dortmund, Zagłębie Ruhry). Do uczestnictwa w projekcie zaproszeni zostali dawni pracownicy kopalni, którzy poproszeni zostali o odtworzenie sonosfery swoich dawnych miejsc pracy. Materiałem pracy artystycznej są więc dźwięki związane z górnictwem i hutnictwem imitowane/tworzone przez głos ludzki. Dźwięki kopalni albo huty gromadzą się w unikalny sposób w głowie każdego, kto w nich pracował. Starzeją się razem z tym, kto je zapamiętał. Gdy kopalnie są już zamknięte, inni mogą sobie te dźwięki tylko wyobrazić.  Projekt „Przemysł ciężki to ja” nobilituje dźwięki przemysłu przefiltrowane przez percepcję, pamięć i twórcze zdolności poszczególnych weteranów kopalń i fabryk. Te wyrazy indywidualnej ekspresji składają się na obraz wspólnotowego postrzegania po-przemysłowego dziedzictwa.