Próbuję poruszyć wolną ręką / wystawa zbiorowa

 

Próbuję poruszyć wolną ręką

10.05–16.06.2019

otwarcie wystawy: 10.05 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny

artystki i artyści: Martyna Kielesińska, Liliana Piskorska, Klaudia Prabucka, Zuzanna Sosnowska, Iga Świeściak, Wojciech Tlałka, Weronika Wysocka

kuratorka: Natalia Cieślak

 

 

W książce Kultura w płynnej nowoczesności Zygmunt Bauman stawia tezę, że współczesny człowiek, funkcjonujący w „świecie uspołecznionym”, ma dwa podstawowe pragnienia. Są to „tęsknota za tym, by się bezpiecznie w grupie/zbiorowisku zadomowić, i pragnienie wyodrębnienia z masy, odindywidualizowania się i nabrania oryginalności; marzenie o przynależności i marzenie o samostanowieniu; potrzeba społecznego oparcia i żądza autonomii”. W ostatecznym rachunku owe skrajne wartości „sprowadzają się do starcia się potrzeby trzymania się za ręce, wynikłej z pragnienia bezpieczeństwa, oraz potrzeby oswobodzenia rąk, wynikłej z tęsknoty do wolności”.

To rozdarcie, a właściwie jego konsekwencje, które są wypadkową dokonywanych przez nas wyborów i przyjmowanych postaw, stały się kluczem projektu Próbuję poruszyć wolną ręką. Stanowi on refleksję nad dążeniem do autonomii i uleganiem presji, działaniem i biernością, a co za tym idzie – odpowiedzialnością za podejmowane kroki i konsekwencjami przyjęcia postawy pionka w czyichś rękach. Bo brak decyzji to też decyzja… To jednak przede wszystkim próba zastanowienia się nad tym, jak – w różnych warunkach i kontekstach – nasza wola kształtuje nas samych, nasz stosunek do otoczenia i relacje, w jakie wchodzimy.

Prace młodych artystek i artystów wypowiadających się w medium wideo, które składają się na ten niewielki przegląd, łączy m.in. to, że każą przyglądać się postawionym zagadnieniom w skali mikro. Patrzymy tu bowiem na rzeczywistość jak przez lupę czy dziurkę od klucza. Przyglądamy się małym społecznościom, relacjom dwustronnym, paczkom przyjaciół, niewielkim zorganizowanym grupom, a w końcu – pojedynczym osobom. Z jednej strony obserwować możemy na tych przykładach mechanizm nadwyrężania granic naszej wolności osobistej, z którego często nawet nie zdajemy sobie sprawy. Manipulanci, przedstawiciele władzy czy zwykli naciągacze próbują pociągać za sznurki. Stosują zarówno metodę kija, jak i marchewki, a my ulegamy presji, ślepo podążamy owczym pędem, dajemy się mamić, wodzić na pokuszenie albo – dla świętego spokoju – wolimy odpuścić i pozować na bezwolnych.

Kameralny wymiar prezentacji sprzyja jednak także większej koncentracji na jeszcze jednym aspekcie – emocjonalnym wymiarze poruszanych zagadnień. Okazuje się bowiem, że spektrum odczuć, jakie budzą, jest bardzo bogate, i często są to uczucia skrajne. Wymuszają autorefleksję i konfrontują z pytaniem o to, jak my odnajdujemy się w meandrach wolności, która – każąc nam ciągle dokonywać wyborów – może być zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem.

 

BIOGRAMY:

Martyna Kielesińska (1991) – absolwentka Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Studiowała także na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz na Uniwersytecie Sztuki w Berlinie w klasie Hito Steyerl. Zajmuje się sztuką wideo, instalacją, malarstwem. W swoich pracach odtwarza przeplatające się ze sobą nastroje, zaobserwowane sytuacje. Interesuje ją prostota w złożoności codziennego życia, przyczyny reakcji i zachowań innych osób. Często pracuję z materiałami znalezionymi posługując się techniką found footage. Jej prace prezentowane były na wystawach zbiorowych m.in w Gdańskiej Galerii Miejskiej 1 i Bunkrze Sztuki w Krakowie, oraz na wystawach indywidualnych m.in. w BWA Katowice i Galerii Wozownia w Toruniu. Laureatka Twórczego Stypendium Miasta Krakowa w roku 2018. Mieszka i pracuje w Krakowie.

Liliana Piskorska (1988) – absolwentka Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (2013), doktora sztuk pięknych (2017). W jej działaniach widoczna jest perspektywa feministyczno-queerowa, feministyczno-anarchistyczna i posthumanistyczna. Działa analitycznie, odnosząc się do kontekstu oraz specyfiki społeczno-kulturowego krajobrazu Polski. Jej prace pokazywane były na ponad 85 wystawach grupowych i indywidualnych w Polsce i za granicą oraz w mediach (m.in. w TVP Kultura, Arte TV, CBS Canada). Finalistka Forecast Forum w Haus der Kulturen der Welt/Berlin (2017) oraz laureatka licznych stypendiów w dziedzinie kultury.

Klaudia Prabucka (1997) – studiuje w Akademii Sztuki w Szczecinie na specjalności film eksperymentalny. Główne zagadnienia, które podejmuje w swoich pracach, to naiwność oraz słabość człowieka wobec manipulacji, nieporadność wobec za dużej ilości bodźców. Jej prace prezentowane były m.in w Galerii Szara w Katowicach oraz na festiwalu Videonews w Lublinie.

Zuzanna Sosnowska (1995) – studiuje multimedia na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów Akademii Sztuki w Szczecinie. Działa w obszarze performansu, fotografii, dźwięków. Interesują ją relacje międzyludzkie. Jej prace często opierają się na przeżywaniu. Interesują ją sny i obszar nieświadomości. Operuje słowem, by wyrazić to, co zwykle pozostaje ukryte. Jako największą wartość sztuki uznaje możliwość stworzenia wspólnego doświadczenia. Jej prace prezentowane były m.in. w Zonie Sztuki Aktualnej w Szczecinie oraz na festiwalu Videonews w Lublinie.

Iga Świeściak (1993) – studiuje multimedia na Akademii Sztuki w Szczecinie. Jej głównym narzędziem jest ruch, którego używa w performansie, wideo, instalacji. Korzysta z momentów zawieszenia, niezdecydowania, decyzji pomiędzy rezygnacją a przesadą. Rysuje instrukcje obsługi i ilustracje erotyczne. Lubi gry, terapie błyskawiczne, wstyd i rozkosz. Jej prace prezentowane były ostatnio w galerii La Châtaigneraie Cwac w Liege, Hotdocks w Bratysławie, Trafostacji Sztuki i Muzeum Narodowym w Szczecinie oraz na przeglądzie Videonews w galerii Labirynt w Lublinie.

Wojtek Tlałka (1988) – studiuje film eksperymentalny na Akademii Sztuki w Szczecinie.

Weronika Wysocka (1994) – absolwentka Wydziału Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Uczestniczyła w programach wymiany na uczelniach Udk Berlin (2015) oraz Bezalel Jerozolima (2018). Inicjatorka rezydencji artystycznej dla młodych artystów Turnus Słupsk. Członkini Kolektywu „Krzak”. Dziedziny działalności artystycznej: performance, instalacja, wideo. W swoich badaniach artystycznych obserwuje i porównuje różne skale śladów ludzkości. Brała udział w wielu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą oraz otrzymała szereg stypendiów dla twórców kultury. Mieszka i pracuje w Warszawie.

 

wróć