Adriana Lisowska – (nie)winne marzenia

Cykl Debiuty
kuratorka: Katarzyna Lewandowska

16. 12. 2011 – 08. 01. 2012
(Nie) winne marzenia Adriany Lisowskiej bezwstydnie zapraszają do perwersyjnego świata kobiecych fantazmatów – banalnych, szalonych, ekstatycznych, niebezpiecznych, stabuizowanych. Artystka raczy nas kobiecością odartą z wszelkich niuansów i niedopowiedzeń, ten symboliczny „lepki” język staje się dosłowny do bólu. Szeptem wykrzyczany do ucha, uwodzicielsko biegnie dalej, wbijając się głęboko i jeszcze głębiej. Bez żadnych metafor, zbędnych porównań zadaje niezwykle trudne pytania. Wstydliwe, intymne, duszące ale jakże potrzebne. Artystka bezpardonowo i okrutnie traktuje widza (siebie samą także) stawiając go pod ścianą spod której nie ma ucieczki. Adriana Lisowska w prezentowanych pracach  wykorzystuje dawne pejoratywne „charakterystyki” Siebie, nadając im pozytywne znaczenia. To, co dawniej było odrzucone i traktowane przez męski świat jako nieistotne, banalne i śmieszne, tutaj zyskuje zupełnie inną wartość. Natura (kobiecość) wkracza w kulturę (męskość), wytykając jej kłamstwo.

Kobieta jest z natury tajemnicza, naturalnie wydzielającą tajemnicze płyny, stale wilgotna. Ta, co często płacze, coraz to sika, ma upławy, ma miesiączkę, strzyka pianą. Ta Femina, fex Satanae, rosa fetens, dulce venenum (kobieta, męty szatana, śmierdzący olej różany, słodki jad)  zostaje podana do stołu. Delektujmy się, kęs po kęsie, oddzielając ostrymi, stalowymi nożami ambrozję od trucizny.
Adriana Lisowska
Zajmuje się rzeźbą, fotografią i biżuterią eksperymentalną. Dyplom z wyróżnieniem uzyskała na Wydziale Tkaniny i Ubioru łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych. Laureatka konkursów z zakresu biżuterii artystycznej. Od 2007 roku współtworzy grupę projektową LIS2. Jej prace znajdują się m.in.
w zbiorach Muzeum Bursztynu w Gdańsku. Mieszka w Gdyni.
wróć